نام کاربری یا نشانی ایمیل
رمز عبور
مرا به خاطر بسپار
در سکوتِ تلخِ دوران، آدمی برای زندهماندن، سخت در تقلاست. و آنکه، این سکوت را با هنرنمایی و تصویر، به صدا درمیآورد… عشق را عصارهای از جاودانگی میداند و کلمات را تسکینی برای زخمهای پنهان. اوست که از تاریکی، روشنی میسازد و از غم، شادمانی میآموزد. قلم را در میانِ انگشتان میچرخاند و از سرچشمهی […]
در سکوتِ تلخِ دوران، آدمی برای زندهماندن، سخت در تقلاست.
و آنکه، این سکوت را با هنرنمایی و تصویر، به صدا درمیآورد… عشق را عصارهای از جاودانگی میداند و کلمات را تسکینی برای زخمهای پنهان. اوست که از تاریکی، روشنی میسازد و از غم، شادمانی میآموزد. قلم را در میانِ انگشتان میچرخاند و از سرچشمهی اندیشه، علم را با هنر، مینگارد. و او را “نویسنده” میخوانند؛ کسیکه با نوشتن، مبارزه میکند، و با کلمات حقیقت را توصیف کرده و “عشق” را شهید میسازد.
روزِ عالمانِ نوشتن، مبارک باد!
✍🏻#الناز_سراج
این مطلب بدون برچسب می باشد.